Aan al het moois komt een keer een eind.

Na bijna zeven maanden Pakistan vertrek ik komende woensdagochtend retour richting Nederland. En voor wie het nog niet wist: ik zit dan in een Airbus van British Airways met vluchtnummer BA0440 vanuit Londen Heathrow. Als alles goed is komt deze woensdag rond 18.00 op Schiphol aan.

De afgelopen week ging razendsnel. Daarbij is het hier in korte tijd wel errug warm geworden. Zo was het afgelopen zaterdag in Islamabad 44 graden (!!!). Temperaturen rond de 50 graden zijn inmiddels al ruim gehaald in Pakistan. Van mij mag het wel ietsje minder, al ben ik er nu wel enigszins aan gewend.

Volgens veel lokale taxichauffeurs zijn de huidige temperaturen veel te hoog voor deze tijd. Daarbij wordt er voor de komende tijd géén regen meer voorspeld en dus zijn de eerste serieuze waterproblemen al zichtbaar. Zo zijn de drie grote meren waaruit de Capital Development Authority (het CDA, ofwel de gemeente Islamabad) haar drinkwater haalt gevaarlijk leeg aan het raken.
Maar ook ikzelf had er last van. Ik logeer namelijk sinds anderhalve week bij collega Alexandra en vorige week stokte plotseling de watertoevoer in haar appartement. Bleek dat de pomp kapot was waarmee grondwater omhoog wordt gepompt. En enige tijd zonder water zitten is wel op te lossen met flessen bronwater (voor een douche of de afwas), maar het toilet handmatig doorspoelen wordt al snel een probleem. Gelukkig hadden de ‘watchmen’ dat ook door en werd er (redelijk) snel een nieuwe pomp geïnstalleerd en tevens dieper geboord naar een nieuwe grondwaterwel.
De situatie is nu zelfs zo erg dat de Pakistaanse premier Shaukat Aziz al heeft opgeroepen om Allah te vragen voor een forse regenbui... Wel eigenaardig dat ze hiervoor Allah aanroepen. Dat zouden ze best ook voor andere interne problemen kunnen doen.

Vorig weekend met een aantal collega’s naar het internationale vliegveld van Islamabad gereden voor een zogenaamde PIA Air Safari. Maar doordat het hier s’ochtends al ruim over de 30 graden is werd ons enthousiasme snel getemperd. De piloot kwam ons persoonlijk vertellen dat wolken inmiddels alle bergen onzichtbaar hadden gemaakt. En dus werd onze rondvlucht helaas met een week verplaatst.
Als alternatief zijn we (collega’s Kees, Wisette, Alexandra, Roderick en ikzelf) doorgereden naar ‘de site’ van de Nederlandse tomatenkweker Rolf. Samen met de technicus Bert probeert hij hier in Pakistan op korte termijn Nederlandse tomaten te kweken. Best apart: voor €3 miljoen een ultramoderne kas neerzetten en de beide Hollanders moeten vervolgens de Pakistanen ‘groene vingers’ laten krijgen. Ik hoop dat het ze lukt… Ik heb er zelf eerlijk gezegd een hard hoofd in.
En er wordt wel erg veel geld besteed aan een prestigeproject in een ontwikkelingsland waarbij de tomaten uiteindelijk naar Dubai worden vervoerd. De normale Pakistaan kan deze “Wasserbombe” zelf namelijk nooit betalen. Blijft wel mooi om te horen dat Nederland zo bekend is om haar agrarisch kunnen. Wel aardig om te vertellen: tijdens ons verblijf in de kas was de temperatuur buiten 41 graden én binnen slechts 25...

De rest van de week alles op de ambassade afgesloten. Op vrijdag nog wel een leuk tuinfeest georganiseerd door collega Rob. Een mooie tuin en zelfs een zwembad waren aanwezig. Véél bekende gezichten. Ik begreep later dat diezelfde Rob uiteindelijk gedwongen een nat pak heeft gehaald...

Afgelopen zaterdag ben ik samen met de nieuwe plaatsvervangende Defensieattaché Rick en EU’er Elisabeth nog één keer de Margalla Hills ingegaan. Om 8.45 gestart, maar al snel bleek het veel te warm te zijn voor een echt serieuze hike. Toch maar doorgelopen naar boven. Maar ik denk dat een start om 6.00 beter was geweest.
Tijdens de klim bleek dat een recente bosbrand wel degelijk een deel van de bomen (Eucalyptus) en planten heeft vernietigd. Zonde van al die natuur! Een sigaret is al fataal, alles is er kurkdroog. Regen is er immers al weken niet meer gevallen. s’Middags aan de nieuweling Rick nog even de shopping-centres van Islamabad laten zien. Daarna snel weer afkoeling gezocht bij het zwembad van de Franse Club.

Gistermorgen dus weer naar het vliegveld getogen. Maar nu nog maar met vijf mensen. De andere geloofden er al niet meer in. De hoge temperaturen zorgen met de week voor méér wolkenvorming. “Het gaat toch niet door", dacht men.
Maar tot mijn eigen verbazing gingen wij wél om 9.30 de lucht in met een Boeing 737 van PIA. Rond Islamabad was zoals verwacht weinig te zien: veel stof en zand en vrijwel geen zicht. Maar hoe verder we vlogen, des te helderder het werd. Na het passeren van de Kaghan-vallei en de noordelijke plaats Chilas kwam na een half uurtje het eerste hoogtepunt in zicht: de Nanga Parpat. Deze ‘Naakte Berg’ of Killer Mountain vanwege het grote aantal slachtoffers onder klimmers lag er geheel wolkenloos bij. Even verder de grote gletsjers kunnen zien: Siachen, Baltoro, Hispar en Biafo. Tientallen kilometers lange ‘ijsrivieren’ onder je door. Ongelofelijk mooi!

De Boeing was trouwens maar matig bezet. Ik telde slechts een twintig man. En ik begreep na vorige week dat PIA pas winst maakt bij minimaal 60 passagiers. Jammer, maar helaas. Des te beter voor ons: we konden van links naar rechts overlopen om alles te kunnen zien!
Na een blik op de een-na-hoogste berg ter wereld, de K2, ook andere toppen gezien met beroemde namen: Gasherbrum I,II,III en IV en de Broad Peak.
Tijdens een van de bezoeken aan de cockpit dook de kist het dal van Skardu in. Super om die piloten te zien manoeuvreren tussen de bergtoppen door. Regelmatig vlogen we zelfs lager dan de omringende sneeuwmassa.

Tijdens de terugweg veelvuldig de Indus-rivier kunnen zien, en bekende plaatsen als Gilgit en Karimabad. Plekken waar ik enkele weken eerder met de auto was geweest. Na een laatste blik op nogmaals de berg van de beroemde klimmer Reinhold Messner (Nanga Parbat) en de Tirch Mir (de hoogste berg in de Hindu Kush, Noordwest-Pakistan) retour richting Islamabad.

Een pracht ervaring was het en ik besef dat ik erg veel geluk heb gehad. De mensen die uiteindelijk niet meegingen bleven even stil na het zien van alle foto’s... Ik kan het iedereen aanraden die een keer Pakistan aandoet!

Zoals iedereen heeft kunnen lezen de afgelopen maanden heb ik mij niet verveeld. Ik heb veel van het land kunnen zien en heb hierdoor een aardig beeld van Pakistan. Een (politiek) interessant land met uiterst vriendelijke mensen, maar met ook veel (toekomstige) problemen. Juist daarom wél een land om in de gaten te houden en om (mogelijk) terug te keren.

Alvast zeer bedankt voor alle reacties en ik hoop iedereen snel weer te spreken in Nederland.

;-)) Serge