Gratis woonruimte.

Officieel zijn nu de laatste weken van mijn stage aangebroken. De komende tijd wordt het nog even doorwerken (typen, typen, typen) om alles op tijd af te krijgen. Alle informatie en interviews zijn immers binnen. Nu de uitwerking nog. Alleen de Britse en Amerikaanse ambassades ga ik een dezer dagen nog bezoeken. Ik ben juist erg benieuwd naar hun mening over de huidige interne (politieke) situatie in Pakistan.

Afgelopen dinsdag ‘de nieuwe Filip’ontmoet. Rob (‘CRG in Pakistan’) is als veiligheidsman voor een maand verbonden aan de ambassade. Een goeie kerel uit Voorschoten en oud-lid van een elite-eenheid binnen het Korps Mariniers. Ik hoop dat hij ook zin heeft om regelmatig in het weekend de Margalla-bergen in te gaan. Helaas rookt hij zeer regelmatig en dus zal z’n conditie wat minder zijn, zo schat ik.
Doordat ik nu (even) klaar ben met reizen heb ik op de woensdag de officiële procedure gestart voor een nieuw paspoort. Mijn reisdocument verloopt komende november en vanwege het feit dat zo’n document hier ministens zes maanden geldig moet zijn doe ik dat maar hier. Net zo makkelijk! En goedkoper (Rs3500), sneller (slechts vier werkdagen) en het leuke is dat er nu in staat: uitgegeven in Islamabad. Daarbij hoef je niet te wachten voor een of ander gemeenteloket. Via collega Alex (Consulaire Dienst) heb ik deze BuZa-procedure geheel zélf doorlopen. Best leuk en interessant om te zien hoe dat allemaal in z’n werk gaat.
Daarna begint de visum-ellende weer. Ik heb namelijk nogmaals een verlenging nodig, maar nu in mijn nieuwe paspoort. Maar deze keer mag de visumdienst deze procedure zelf bij de Pakistaanse overheid voeren. Ik heb door scriptieperikelen er nu even geen tijd voor. Maar er is nog wel wat lucht: mijn visum verloopt pas op 19 april.

Ook werd ik woensdag gebeld door Maritza met de vraag of ik nogmaals op hond Cosmo wilde passen. Ze ging namelijk samen met haar man Stefan drie weken met vakantie naar New York en Puerto Rico. Daar heb ik uiteraard geen nee tegen gezegd. Het is een ideale oplossing, want ik kon dus nu gratis in het enorme huis wonen…
Wonesdag na het werk de dartavond voorbij laten gaan. Ik was uitgenodigd om bij collega Niels een film te komen kijken. In zijn grote, witte villa veel bekende gezichten van andere ambassades en buitenlandse bedrijven. Het was er erg gezellig, maar de film was niet echt mijn keus: Brokeback Mountain. Een film over twee homofiele, Amerikaanse comboys. De meeste aanwezige dames hadden een voorkeur voor deze film, in plaats van ‘mijn’ Syriana...

Op donderdagavond ben ik al met enige spulletjes overgegaan naar “mijn” nieuwe huis in district F-8/3. Maritza en Stefan vertrokken vrijdagochtend en vroegen mij om donderdagavond te komen. Het huis is perfect. En dat wist ik ook van mijn vorige logeermoment. Zo is er bijvoorbeeld snel internet, vele kamers, een dakterras en een enorme keuken. Hoogstwaarschijnlijk ga ik nu ook enkele dagen vanuit dit huis werken. Waarom naar de ambassade (waar je regelmatig prettig wordt gestoord door collega’s) als je in alle rust thuis kunt doortypen?

Overigens op vrijdagmiddag de rest van mijn rotzooi overgebracht. Toch enigszins jammer dat ik vertrek, want het guesthouse is best ok. Eigenlijk het enige probleem is de eigenaar van het Copper Lodge Guesthouse. Deze is totaal niet flexibel én toont totaal geen interesse in zijn (vaste) klanten. En is ook zeker niet het zonnetje in huis. Hij reageerde dan ook nors toen ik vertelde dat ik zou gaan vertrekken. Het enige dat hij vroeg: “wanneer kom je de maand maart betalen?” Dat terwijl ik er nu al vijf maanden bivakeer. Ongelofelijk. Een lul van een vent dus, maar ik was afhankelijk van zijn kamer 24. Ik ben blij er nu vanaf te zijn.
Ik vraag me overigens nu al of hoe ik alle spullen ooit naar Nederland ga krijgen. Ik heb in de loop van de tijd aardig wat boek- en documentatiemateriaal verzameld (wegen bij elkaar aardig wat kilo’s). Een oplossing is er al wel: ik ga binnenkort enige pakketjes richting Nederland sturen. Want om nu British Airways te spekken...

Op vrijdagavond met de nieuwe Rob gegeten in het steakhouse van het Marriott Hotel. Ik moet eerlijk zeggen dat zo nu en dan een goed biefstukje erg lekker is. Ik heb hem bijgepraat over mijn onderzoek en mijn kennis over de politiek in Pakistan. Overigens viel het mij wel op dat hij nog relatief weinig wist over de huidige situatie. Maar ik zit er dan ook al vijf maanden...
Op zaterdagavond heb ik afscheid genomen van Yaqoob, de manager (patisserie) uit het Serena Hotel. Onlangs heeft hij enige tijd gewerkt in het Serena Kaboel, maar dat beviel totaal niet (té onveilig). En vanaf volgende week werkt hij als supervisor in een restaurant in het Engelse Nottingham. Supergaaf om zo’n ambitieuze Pakistaan te zien. Samen met Filip ga ik hem daar zeker opzoeken en er een chicken-chipatti eten.

Op de zondagmiddag even met mijn UvA-scriptiebegeleider contact gehad. De techniek gaat verder, want ook hij (als hoogleraar) heeft kort gelden het programma Skype op z’n computer geïnstalleerd: gratis bellen via het internet. En dus heb ik minstens een uur met hem over mijn voortgang gepraat. Ongelofelijk handig!
Met de dag wordt het hier in Islamabad warmer en warmer (ik hoorde dat het in Nederland maar kwakkelweer is…). Er zijn al dagen dat de watertoevoer enigszins stokt. Dat belooft wat voor de hete zomer die ongetwijfeld komen gaat. Al hoop ik dan hier (even) weg te zijn. Vanwege het weer heb ik zondag samen met de Australiër Julian en enkele vrienden het zwembad van de Britten opgezocht. Prachtig groot en totaal niet druk. Waar is iedereen op z’n vrije zondag met dit hete weer?

Gisteravond is hier overigens de Nederlandse Minister Henk Kamp van Defensie aangekomen. Hij spreekt deze ochtend met Pakistaanse defensieofficieren over de aanstaande operatie van Nederlandse soldaten in Afghanistan. Je moet daarvoor natuurlijk wel het buurland te vriend houden, zal men gedacht hebben... Het is wel een vluggertje want hij vertrekt zometeen (dinsdag 14.00, Pakistaanse tijd) alweer voor enkele dagen Afghanistan.

Tot slot gaat volgende week een familielid van een Pakistaanse collega trouwen. En vele ambassadecollega’s zijn uitgenodigd. Ben benieuwd om na mijn massale huwelijk eerder in Kashmir nu een (normaal) Pakistaans huwelijk mee te maken.

:-) Serge