Even bijpraten...

He he, eindelijk een mogelijkheid om iedereen te vertellen dat ik goed en wel in Pakistan ben aangekomen.

Afgelopen dinsdagochtend om 6.00 s'ochtends aangekomen op het vliegveld van Islamabad-Rawalpindi na een goede vlucht per Boeing 777 van British Airways. Maar toen begon de ellende: een eeuwigheid wachten op je bagage. Uitladen gaat hier namelijk niet heel erg efficient: met de hand wordt zo'n enorm vliegtuig utgeladen. En laten mijn koffers nu helemaal achterin liggen... Uiteindelijk per chauffeur naar mijn verblijf, Guesthouse Cadilac. Ik was erg benieuwd... de naam klonk in elk geval veelbelovend. En dat was het zeker: bewapende wachten voor de deur, groot bed, mooie douche en een prachtig dakterras met uitzicht op de bergen ten noorden van de stad. Da's best lekker wanneer het buiten elke dag minimaal 20 graden is. Echter daar moest wel 34 euro per nacht voor betaald worden. En aangezien het Ministerie van Buitenlandse Zaken niet zo vrijgevig is ben ik hier s'middags alweer vertrokken, naar Copper Lodge. Ook goed, maar véél goedkoper!

Ik heb in Cadilac nog wel een snelle douche genomen en mij voorgesteld op de Nederlandse ambassade. De veertig werknemers zitten in een splinternieuw gebouw, ommuurd, zwaarbewaakt en van alle gemakken voorzien. Maar vandaag was het wat rommelig: onverwachts extra gasten. Een stuk of vijftig Mariniers, vanuit Afghanistan op weg naar het aardbevingsgebied voor het opzetten van een veldhospitaal. Ik ga proberen ze binnenkort te bezoeken in het plaatsje Bagh. Ook kennisgemaakt met Jantine, de oud-stagaire op de ambassade. Met haar ben ik de rest van de dag een deel van Islambad (ongeveer 400.000 inwoners) gaan verkennen. Zo heb ik ontelbare schoenenwinkels gezien, worden er erg mooie zijden Pakistaanse sjaals (Pashmina's) verkocht en kan je bijvoorbeeld elke nieuwe film hier voor minder dan een euro kopen. De kwaliteit verschilt, maar werkt de DVD onverhoops niet dan ruil je hem gewoon in... Ook bleek dat je hier elke schoen kan laten namaken. De Pakistanen bestuderen jouw schoen nauwkeurig en maken deze vervolgens 'met de hand' na.

Mijn eerste avond in Islamabad ben ik met samen met Jantine en enkele collega's van ambassades gaan eten. Geen Pakistaans, maar Chinees. Dat ze hier nog niet helemaal weten hoe etiquette werkt bleek nadat vijf verschillende obers bestellingen kwamen opnemen en het voorgerecht pas na meer dan een uur werd geserveerd. Ook kon hier heimelijk onze eigen meegenomen drank worden geschonken.... Best bijzonder wanneer je weet dat alcohol in Pakistan officieel verboden is.

Gisterenochtend om 8.30 begonnen en tot 17.15 gewerkt als 'researcher' op de ambassade. Veel gerommeld met boeken en mijn laptop (internetaansluiting). Maar alles liep gesmeerd en ik voel mij nu al thuis op de ambassade. Samen met collega Raabiya heb ik een eigen bureau gekregen zodat ik rustig een start kan gaan maken met mijn stageplannen. Gisteravond had ik een afspraak met David, de financiële man van Artsen zonder Grenzen in Islamabad. Alweer Chinees gegeten en van meerdere MSF'ers gehoord hoe de situatie in het noorden van het land is na de recente aardbeving. Van belang omdat ik via Raabiya een mogelijkheid heb om komende zaterdag met een Pakistaanse hulporganisatie naar de plaats Balakot te reizen. Tijdens mijn etentje bleek dat er ook in deze regio veel vernield is en slachtoffers te betreuren zijn. Toch denk ik dat deze reis voor mij nuttig kan zijn: ook dit is nu onderdeel van Pakistan.

De komende dagen zijn nu rustig voor mij. Vanwege het einde van de Ramadan, de Vastenmaand, (95% van Pakistanen is moslim) wordt vrijdag Eid-ul-Fitr gevierd, ofwel wat wij in Nederland het Suikerfeest noemen. De ambassade is daardoor ook vandaag (donderdag) én vrijdag gesloten. En dus wordt maandag pas weer een werkdag op de ambassade. Tot die tijd ga ik de stad verder verkennen (ik ga een fiets kopen) en meer mensen leren kennen.

Jullie horen snel van mij.

Grtjs,

Serge

Ps. Mijn eerste foto's komen eraan.