Rare jongens, die Pakistani.

Er is de afgelopen dagen genoeg interessants gebeurd hier in de regio. Zo hebben jullie ongetwijfeld gehoord (Jullie houden toch wel het nieuws bij?) van de bomaanslag in Karachi en de zelfmoordaanslagen in Afghanistan. Niet onbelangrijk om in de gaten te houden vanwege de Nederlandse plannen voor Afghanistan. Ik merk er hier in de stad overigens weinig van, al is de beveiliging enigszins opgevoerd, zeggen de autoriteiten. Ze moeten wel want morgen wordt in Islamabad een grote Donorconferentie georganiseerd vanwege de aardbeving. Kofi Annan, Secretaris-Generaal van de VN, en vele internationale hoogwaardigheidsbekleders zijn inmiddels ingevlogen: er is hier letterlijk geen kamer meer te krijgen. Het is Pakistan ernst, want het heeft minstens $5 miljard nodig om de eerst nood te ledigen. Ben benieuwd wat het allemaal oplevert en of het uiteindelijk bij de hulpbehoevende mensen terechtkomt.

Na mijn paardrijden en het feestje van het afgelopen weekend ben ik maandag eens gaan kijken bij Al-Saleem, een erkende kapper (opgericht in 1969) in Kohsar-Markaz. Mijn baard was nodig aan een scheerbeurt toe en om mij nu op de openbare weg te laten scheren vond ik iets té riskant. Het kost er maar Rs6 (€0,10), echter grote kans dat je er wel een Hepatitis bij krijgt. Nieuwe scheermesjes hebben die lui niet. Maar niets van dat alles bij Al-Saleem. Na een forse ‘gezichtsmassage’ kwam ik na een kwartiertje als herboren, met glad babyhuidje, weer naar buiten. En dat voor maar liefst Rs200 (€3). Wat een luxe om voortaan wekelijks je baard of je haar te laten fatsoeneren… Ideaal!

Tussen het lezen op de ambassade door heb ik dinsdag weinig moeite gehad om naar de Stierenrace van Prince Malik te gaan kijken. Via collega Wisette ontving ik de uitnodiging, maar vervoer moest er nog bij gezocht worden. Via-via hoorde ik dat Andy, werkzaam bij de Britse Ambassade, er ook naar toe wilde en dus was een afspraak zo gemaakt. Met z’n vieren vertrokken we per stoere Landrover naar een vlakte tussen de gehuchten Attock en Fatehjang, op twee uur rijden ten westen van Islamabad. En ook tijdens deze rit kwam het ontbreken van rijeigenschappen bij onze Pakistaanse vrienden naar voren. Ik was in elk geval blij om in een stevige terreinwagen te zitten…
Aangekomen bleek het al aardig druk te zijn, minmaal 30.000 Pakistaanse mannen (Pakistaanse vrouwen waren nergens te bekennen, natuurlijk). Ieder gehucht in de wijde omgeving had zijn stieren meegenomen en sierlijk opgemaakt met bloemen en verf. Prince Malik zelf is een der grootste grootgrondbezitters in Pakistan, met een bezit van ongeveer 19.000 hectare land. Verder heeft hij zo’n 400 paarden rondlopen, verdeeld over Groot-Brittannië, Frankrijk en de Verenigde Arabische Emiraten. Kortom iemand met weinig financiële zorgen.
Vanwege onze ‘VIP-status’ werden wij dringend verzocht omwille van de veiligheid bovenop een vrachtwagen plaats te nemen. De reden bleek korte tijd later. Elk paar stieren moest als span een afstand van zo’n 500 meter afleggen, met vlak daarachter meenemend een ‘jockey’ staand op een klein houten plaatje. Hij moest zorgen voor richting en snelheid van de ‘bulls’. Maar je begrijpt dat wanneer deze dieren de hele dag worden opgefokt en zij tijdens de run in de anus worden gepord zij wél willen lopen. Maar vaak niet in de juiste richting! Ik heb regelmatig stieren (zonder jockey) het publiek zien ingaan.. je zag de Pakistani vliegen zal ik maar zeggen. Het was een belevenis om nooit meer te vergeten. Wanneer je het zelf wilt terug zien kan ik je de DVD Himalaya van Mickael Palin aanraden. Als hij door Pakistan reist zie je dezelfde bullrace en de tradities die hiermee gepaard gaan. Als je de mogelijkheid hebt moet je deze dvd zeker eens gaan bekijken.

Gisteravond ben ik ook mijn conditie weer gaan testen. Samen met collega gaan hardlopen op de Diplomatieke Enclave. Zoals eerder verteld bestaat Islamabad uit verschillende symmetrische districten en in het uiterste zuidoosten van de stad bevind zich een zwaarbewaakt terrein van zo’n 2 x 2km. Hier zijn bijvoorbeeld de Duitse, Amerikaanse, Franse, Britse, Chinese en Russische ambassades te vinden. Tijdens het uurtje lopen heb ik met verbazing gekeken naar dit stukje niemandsland. Voordat je er binnen bent gaat iedereen twee check-points door (ik reed mee in de Corps-Diplomatique-auto van de collega en had daar dus geen last van) en vervolgens kom je verschillende, op gevangenissen lijkende, ambassades tegen. En uiteraard slaat de Amerikaanse ambassade alles: zichtbaar het best beveiligd. Was toch niet echt verrast vanwege al het onheil dat dit land hier in Pakistan en de Zuid-Aziatische regio heeft aangericht tijdens de afgelopen dertig jaar. Desondanks vond ik het toch een beetje vreemd om voor het eerst hard te lopen op een terrein wat blijkbaar een van de best beveiligde stukjes Pakistan is.

Overigens moet ik nog bekennen dat je je hier als buitenlander geenszins onveilig voelt, ondanks het feit dat iedereen direct ziet dat je niet ‘een van hen’ bent. Van anderen hoor ik dat de criminaliteit vrijwel niet in Islamabad voorkomt. Toch blijf ik bij elke Pakistani scherp en achterdochtig. Je kan tenslotte nooit weten. Men is het misschien niet gewend: toeristen komen hier vrijwel niet. Via Andy hoorde ik dat er jaarlijks 6000 toeristen Pakistan binnenkomen en dan zijn het (in het voorjaar) vooral alpiene bergbeklimmers reizend naar het noordelijke Himalaya-gebied (K2 en Nanga Parbat).

Morgen ga ik met collega’s Rob en Filip (een Belgische oud-paracommando en nu werkzaam bij een commercieel beveiligingsbedrijf) de Margalla Hills in. Via het uitzichtpunt Pir Sohawa gaan we langs Daman-e-Koh terug naar de stad. Drie stoere mannen gaan een middagje hiken: wordt dus een en al gezelligheid! Verder ga ik maandag met Margriet, de coördinator van de ambassade voor wat betreft de hulp voor de aardbeving, terug naar de regio Balakot. Samen gaan we kijken hoe de hulp hier op dit moment verloopt. En enkele dagen later hoop ik ook nog te overnachten bij het noodhospitaal van de Mariniers nabij het plaatsje Bagh. Kortom genoeg interessants voor de komende dagen!

En voor wat betreft mijn onderzoek hoop ik na het weekend mijn scriptievoorstel in te leveren.

Fijn weekend,

Serge