Massaal slachten

Hier in Pakistan is (vrijwel) elke moslim op dit moment in de ban van het Islamitische feest Eid ul-Adha (ofwel Offerfeest), vanaf aanstaande woensdag. Naast het recente Suikerfeest (Eid ul-Fitr) wordt het Offerfeest (Eid ul-Adha) door de Koran voorgeschreven en door vele miljoenen moslims wereldwijd gevierd. Was de eerste Eid (3 november) slechts een dag, Eid ul-Adha (zeventig dagen ná het Suikerfeest) wordt in Pakistan vier dagen gevierd.

Iedere moslim, die er het geld voor heeft, wordt geacht tijdens deze dagen een schaap of geit te offeren (wordt dus een bloederige bedoeling hier in Pakistan...). In het geboortedorp wordt het goed verzorgde dier dan door de oudste man binnen de familie gedood. Het vlees wordt vervolgens in drie stukken verdeeld: een deel voor de familie, een deel voor buren, vrienden of bezoekers en een deel voor de armen.
Het Offerfeest valt overigens samen met de bedevaart naar Mekka, de Hajj. Eénmaal in zijn of haar leven moet een moslim, daartoe lichamelijk en financieel in staat, namelijk een pelgrimstocht naar de heilige stad Mekka in Saoedi-Arabië maken. Een meerdaagse tocht langs de heilige plekken van de profeten Ibrahim en Mohammed. Moslims die niet op bedevaart zijn, vieren dus op de tiende dag van de hajj in hun eigen land het offerfeest.

De afgelopen week ben ik vrijwel continue op de ambassade bezig geweest met mijn onderzoek. Omdat het enige tijd geleden is dat ik er wat over heb verteld zal ik in deze update er iets meer over uitwijden.

Zoals jullie weten gaat mijn onderzoek over de politieke relatie tussen de provincies in Pakistan én de centrale regering in Islamabad. Mede doordat het onderwerp dan erg uitgebreid zou zijn heb ik mij gericht op de twee westelijke provincies: Baluchistan en de North West Frontier Province. Nog extra interessant door de grens met buurland Afghanistan.
De afgelopen weken heb ik in Islamabad verschillende interessante personen geinterviewd. Van hoogleraren (Internationale Betrekkingen en Pakistan Studies) op de vier grote universiteiten in Islamabad tot vertegenwoordigers van onderzoeksinstituten (vergelijkbaar met Instituut Clingendael). De komende dagen heb ik interviews met vertegenwoordigers van het ministerie van Buitenlandse Zaken, journalisten en het Pakistaanse leger. Ook wil ik nog enkele politici spreken van oppositie- en regeringspartijen over mijn scriptie-onderwerp.

Vele organisaties en namen zijn reeds ter tafel gekomen en langzamerhand heb ik een aardig netwerk opgeboud. Dit moet ook, omdat ik aan het einde van januari, of begin februari een week wil bivakeren in de beide provinciehoofdsteden (Quetta en Peshawar). Hier wil ik het zelfde gaan doen als wat ik tot nu toe in Islamabad heb gedaan (interessante personen interviewen). De antwoorden uit Quetta en Peshawar vervolgens samen met mijn eigen indrukken spiegelen aan informatie uit mijn literatuur én aan uitspraken van de personen in Islamabad.

Tot slot kijk ik of het mogelijk is om in februari/maart naar de Nederlandse ambassade in Kaboel te reizen om met hen en de leiders van de NAVO in Afghanistan (de International Security Assistance Force, ISAF) te praten over mijn bevindingen binnen Pakistan. Want zoals bekend heeft Pakistan vele verbanden met dit buurland.
Maar dit alles is nog ver weg.

Komende Dinsdag hoop ik trouwens (als het weer het toelaat) samen met de Defensie-Attaché per helicopter richting Kashmir te vertrekken. Ik verblijf dan een nachtje in het NAVO-hospitaal in het plaatsje Bagh. Maar daarover zal ik jullie bij terugkomst wel weer bijpraten!

Serge