De Saoedische koning komt...Islamabad plat.

Even bijpraten over de ontwikkelingen in Pakistan de afgelopen dagen. Zoals iedereen weet is een groot deel van de westerse landen zeer bezorgd over de Deense ‘Mohammed’-cartoons. Vijf maanden geleden zijn de twaalf satirische tekeningen verschenen in de Deense krant Jyllands-Posten en hebben uiteindelijk dus nu in veel (moslim) landen voor ophef gezorgd. In Beiroet, Teheran en Damascus zijn recentelijk ambassades in brand gestoken en in Afghanistan zijn bij ongeregeldheden nabij een Noorse militaire basis zelfs doden gevallen. En volgens sommigen is de storm nog niet voorij.

Tot mijn eigen verbazing zijn er, tot vandaag, in het moslimland Pakistan opvallend weinig problemen geweest. Terwijl er in Rawalpindi, Karachi, Lahore, Quetta en Peshawar enkele zeer extreme islamitische stromingen te vinden zijn. Èn Pakistan staat natuurlijk bekend om steun aan extremistische groepen in bijvoorbeeld Kashmir en Afghanistan. Er zijn hier dan wel enige demonstraties georganiseerd én zijn acht Europese ambassadeurs “op het matje geroepen”. Zij kregen recentelijk een zogenaamd demarché. (een diplomatieke waarschuwing) vanwege publicaties van de bewuste cartoons in nationale dagbladen. Maar daar is het hier eigenlijk bij gebleven. Al moet ik afwachten tot hoever de regering Musharraf de opgekropte woede (die is er beslist) hier kan weerstaan.

Daarentegen is de Westerse reactie véél duidelijker. De Deense ambassademedewerkers in Pakistan worden hoogstwaarschijnlijk teruggeroepen, veel (Scandinavische) expats wordt geadviseerd binnen te blijven en veel ambassades in Islamabad worden nu strenger bewaakt. Oòk die van Nederland. De afgelopen dagen zijn er beduidend meer zwaar bewapende agenten rondom de ambassade te zien. Op klapstoeltjes zitten ze te wachten op wat (niet) komen gaat. Ik weet overigens zeker dat zij snel verdwenen zijn mocht er een grote (woedende) menigte optrekken naar de Margalla Road (de straat waaraan de ambassade is gelegen). We zien het allemaal wel.

Afgelopen woensdag heb ik officieel afscheid genomen van collega Dorien. Als officemanager heeft zij als lokale kracht zo’n twee jaar op de ambassade gewerkt. Zij vertrekt binnenkort met haar echtgenoot (werknemer bij Nokia) richting Zweden. Zij heeft mij vaak geholpen (tips en advies voor wat betreft de ambassade) tijdens mijn stagetijd tot nu toe. Jammer dat ze weggaat, maar ook met haar blijf ik contact houden.
Zijn trouwens altijd erg gezellige recepties in de VN-club, gelegen aan de Hill-Road. Even bijpraten met andere collega’s (van bijvoorbeeld de visumdienst) over mijn scriptievoortgang. Dorien vertrekt overigens pas de 14e en dus heb ik tot die tijd nog vaak direct contact met haar en haar echtgenoot Klassen.
Zo heb ik het afgelopen weekend nogmaals op het huis van Maritza en Stefan gepast. Dorien en Klassen wonen hier nu tijdelijk. Met z’n vieren maakten zij een tochtje naar de historische Khyber-pass, aan de grens met Afghanistan. En de hond kon weer niet mee. Ideaal dus. Had ik weer de mogelijkheid om in het weekend te internetten en met Labrador Cosmo de bergen in te gaan.

Afgelopen zaterdag ben ik ben met collega’s Alexandra en Jeanette (andere collega’s hadden zogezegd “geen zin”) Het was opvallend warm die dag. Om 11.00 s’ochtends was de temperatuur al minstens 20 graden. Vooral Alexandra (niet de meest slanke collega) had het erg moeilijk, en ook zwarte Cosmo hoorde je al van verre hijgen. Als het zo door gaat krijgen we een hete zomer. De temperaturen zijn volgens velen veel te hoog voor februari.
Na twee uur aangekomen bij het “Capital Viewpoint”, een restaurant met uitzicht over Islamabad. Alexandra kwam op het idee om een snelle duik te nemen in het zwembad van de Franse Club. En dus niet naar beneden gelopen, maar gelift voor een ritje naar beneden. Uiteindelijk bracht een gammele pick-up ons terug naar het beginpunt, nabij de Ataturk-Avenue.

Per auto (Jeanette had geen zin) met z’n tweeën snel door naar de Diplomatieke Enclave. Tot mijn verbazing waren wij de enige bezoekers en was het dus een privé-zwembad. De waterverwarming was om onduidelijke redenen uitgeschakeld, en daar kwam ik na mijn duik pas achter... Water was nógal frisjes, maar wel lekker na het zweten in de bergen.
s’Avonds even nog naar een Fins feestje geweest. Zij organiseerden een Mexicaanse party, met vooral veel eten. En ook hier over de cartoons gepraat (vooral de Scandinaviërs zijn uiterst bezorgd om alle heisa) en volgegeten met taco’s terug naar het huis met de zestien kamers.. en de uitgetelde Cosmo.
Op zondag zijn Alexandra, Wisette en ik nogmaals naar de Fransen gegaan voor een relaxmiddag. Ik nam weer een duik (de dames vonden het uiteraard te koud) en we hebben er een beetje geluierd. s’Avonds weer terugverhuisd naar het Guesthouse.

Wat mij de afgelopen week het meest intrigeerde was het twee-daags-bezoek van de Saoedische koning Abdullah aan Pakistan, op woensdag en donderdag. Sinds 1976 is er namelijk geen Saoedisch staatshoofd meer in Islamabad geweest. De belangrijkste reden was de onstabiele veiligheidssituatie binnen Pakistan in die periode want beide landen hebben al jaren een zeer goede vriendschapsband (veel privé-geld voor onder de religieus onderwijs gaat vanuit de Golf naar Pakistan). En de koning heeft dus zeer zeker een grote zak geld achtergelaten bij het regime van Musharraf. Details zijn niet bekend gemaakt maar officieel is er de steun vanwege de aardbeving in Kashmir, maar er zal zeker een deel in Pakistaanse zakken verdwijnen.
Daarnaast is het land van koning Abdullah dé olieleveraar voor Pakistan en werken er meer dan een miljoen Pakistanen in diezelfe Golfstaat.

De dagen voor het bezoek kon je simpelweg niet missen. Overal hingen spandoeken met de koning in het middelpunt (president Mushrarraf en premier Shaukat Aziz moesten er zelfs voor wijken), hoge gebouwen werden versierd met knipperende lichtjes en veel straten werden uitgebreid geveegd.
Na de aankomst van de Boeings op woensdag werden we op de ambassade continue luidruchtig gestoord door het typische klappende geluid van rondcirkelde Pakistaanse Huey-helikopters. En kwam er ook een colonne van maar liefst 30 versierde kamelen langs op weg naar het onderkomen van de president. En dat alleen voor die ene man. Verder waren veel grote straten de hele dag afgesloten, was de snelweg tussen het vliegveld (zesbaansweg) lange tijd niet te berijden en had men ook maar besloten om het internationale vliegveld twee volle dagen geheel te sluiten. Er komen dagelijks een tiental internationale vluchten binnen en deze werden simpelweg geannuleerd door de autoriteiten.

Uiteraard ging alles ook gepaard met verregaande veiligheidsmaatregelen. Veel militairen op straat, veel extra controles van auto’s en de koning had zelf 35 splinternieuwe gepantserde Mercedes laten invliegen. Niets mocht aan het toeval worden overgelaten. En geld was uiteraard geen probleem. De koning logeerde uiteraard in het luxueuze Serena Hotel. Hij had naast de executive suite, tevens zes naastgelegen kamers gereserveerd voor zijn zogenaamde “secretaressen”. En voor zijn trip had hij voor zichzelf maar liefst 400 koffers meegenomen.
Overigens hoorde ik via een collega, die enige tijd in het hotel logeerde, dat de kok van Abdullah tijdens zijn eerdere bezoek in 2003 (als kroonprins) in tranen uitbarstte. Deze kok kwam overigens speciaal over uit Zwitserland, omdat de Saoedische kroonprins een gerecht wilde eten dat hij twee jaar eerder had gegeten. Uiteraard wist de kok dat niet meer precies en raakte in paniek. De kroonprins stond er namelijk op het identieke maal te kunnen nuttigen. Ongelofelijk, maar echt waar!

Maar het wordt nog veel interessanter. Ik kan namelijk alvast verklappen dat George W. Bush in maart een reis gepland heeft naar Pakistan en India. Dit bezoek aan Pakistan wordt nu al aangemerkt als de grootste veiligheidsoperatie in jaren. Musharraf en Bush, volgens velen hier vijand nummer 1, tezamen. Volgens Daud, een van de ambassadechauffeurs, krijgen alle ambtenaren vrij en dus zal heel Islamabad opnieuw plat liggen. Ik ga in elk geval proberen een glimp van het bezoek op te vangen.

Tenslotte ga ik (als het mogelijk is) morgen een kijkje nemen bij de Ashura-processies nabij een Sjiietische moskee in Islamabad. En ik kan jullie vertellen dat ik een kaartje heb voor de cricketmatch komende zaterdag, tussen Pakistan en India.

Serge