Te vroeg gejuicht.

Zoals in veel niet-democratische landen zijn er dus ook in Pakistan dagelijks veel (bewapende) militairen en politie op straat te zien. Maar de afgelopen dagen is er duidelijk sprake van spanning in Islamabad. Regelmatig zijn er onaangekondigde demonstraties en protestbijeenkomsten. Gevolg is dat wegen plotseling zijn afgesloten, auto’s gecontroleerd worden en zelfs bij de Nederlandse ambassade staan nu beduidend meer veiligheidstroepen. Nadat ik in een eerdere update aangaf dat de reacties naar aanleiding van de Deense cartoons in Pakistan redelijk mild waren, moet ik toch bekennen iets te vroeg gejuicht te hebben.
Ik logeer, zoals jullie weten, sinds mijn aankomst in Pakistan in een guesthouse gelegen in Islamabad’s district F-6/2. Een wijk met grote villa’s, veel groen en enkele ambassades (was altijd een oase van rust). En wil het feit dat dit nu net de ambassades van Denemarken en Noorwegen zijn...

De afgelopen week zélf was rustig. Ik heb goed mijn literatuur kunnen lezen. Verder meegedaan aan een dartwedstrijdje bij de Canadezen op woensdag en een afscheidsfeestje bij de Amerikanen bijgewoond als door-de-weekse uitjes. Op vrijdagmiddag heb ik bij Nils (de Duitse journalist voor Die Tageszeitung en Der Speigel) en Marie (medewerkster UNDP) geluched (bloemkool met een sausje...). Marie is overigens hoogzwanger en beiden vertrekken daarom volgende week naar Duitsland. s’Avonds verder doorgefeest bij de Franse Club en later nog op een prive-feestje van enkele Australiërs geweest. Ik vond dat ik me even mocht ontspannen na al dat ‘boekenwurmen’. De feestjes zijn best gezellig (of juist saai), doordat je er vaak dezelfde mensen tegenkomt. Het wereldje buitenlanders is hier vrij klein.

Nadat ik op zatderdag een beetje was uitgerust (ik moet eerlijk bekennen tot 14.00 doorgslapen te hebben) wat gegeten met collega’s in de Canadese Club. Hier werd tegelijkertijd een competitie georganiseerd tussen enkele ambassades. ‘Going Dutch’ was ons team dat meestreed in deze alternatieve olympische winterspelen. Sjoelen met glaasjes tequila, pictionary (“raad de wintersport”) en een reuzeslalom op een skateboard buiten in de tuin, waren enkele onderdelen. Onze Brits/Nederlands/Oostenrijks team eindigde uiteindelijk een-na-laatste. Maar de lol was er niet minder om, zoals op de foto’s ook blijkt.
Bij terugkomst in mijn guesthouse bleek dat de ‘civiele’ agenten in de omgeving van de beide ambassades (en dus mijn guesthouse) vervangen waren door eenheden van Pakistaanse Rangers en Frontier Corps. Soldaten dus. Inclusief zandzakken, wapens en roadblocks. Er werden op zondag zo’n 40.000 demonstranten in Islamabad verwacht. En ja, als er een aantal gekken tussen zitten kun je beter maar militairen inzetten, zullen ze gedacht hebben.
Mede doordat de protesten allang niets meer van doen hebben met de Deense cartoons, maar ‘slechts’ poltiek worden misbruikt heb ik mij afgelopen zondag maar even opgehouden bij Stefan en Maritza. Afkmostig uit Zweden waren zij uiteraard ook niet buiten te vinden, maar ‘hun’ district F-8 was ietsje rustiger. En ik had er de mogelijkheid om er te internetten.

Uiteindelijk vielen de verwachte problemen mee. Enkele relletjes met de veiligheidstroepen in Zuid-Islamabad, nabij Aabpara Market. Overigens moet wel opgemerkt worden dat de aangrenzende stad Rwalpindi geheel was afgesloten en dat daarbij de toegangswegen tot Islamabad streng werden bewaakt. De meeste demonstranten werden dus ver van het parlementaire centrum en eventuele ambassades weggeghouden. Daarbij blijft de sfeer hier nu wel enigszins nerveus mede door oproepen van de MMA (een samenraapsel van enkele religieuze partijen, informeel ook wel ‘the B-team’ genoemd) om voor 23 maart de regering Musharraf (the A-team) omver te werpen. De officiele vertaling is overigens Muttahida Majlis-e-Amal, maar om te verhoudingen in Pakistan weer te geven wordt soms ook wel het cynische Mullah Military Alliance gebruikt.
En de komst van George W. Bush naar Pakistan, begin maart, verergert het nog wat meer.

Nog aardig om te melden: ik heb mijn portemonnee weer terug. De taxichauffeur waarin ik vorige week de geldbuidel had laten liggen heeft hem uiteindelijk bij de ambassade afgegeven. Maar “het vindersloon” (er zat immers nog zo’n Rs2000 in) was er wel uitgehaald.

Gisterochtend ben ik per PIA Airbus A-300 naar Karachi gevlogen voor het bijwonen van de offficiële aankomst van een Nederlands marineschip aan de havenstad Karachi. Het zogenaamde Luchtverdedigings- en Commandofregat ‘De Zeven Provinciën’ was het eerste Nederlandse vlootbezoek in 350 jaar, zo werd mij verteld. Het was erg gezellig: staan borrellen en netwerken op het achterdek van het fregat.

Na een warme, zwoele nacht in het hotel (geen airco) vandaag vroeg opgestaan en een bezoek gebracht aan het luchtvaartmuseum van de Pakistaanse Luchtmacht. Veel interessante kisten nabij Faisal Airbase. Tijdens het bekijken van de Starfighters, Mig’s en Antonov’s vlogen over je hoofd de Pakistaanse Atlantics en Allouette’s. Erg gaaf! Daarna nog de Belgische architect Christophe ontmoet die ik reeds tijdens mijn eerste reis naar het aardbevingsgebied (Balakot) had leren kennen.

Karachi is een enorme metropool (16 miljoen inwoners) maar daarom juist interessant. Ongelofelijk dat hier in feite heel Nederland woont! Helaas is er de luchtvervuiling een groot probleem, zeker met de hoge temperaturen overdag.
Overigens vertrek ik morgen vanuit Karachi naar Peshawar. Hier horen jullie mij nog wel over.

Tot snel vanuit een drukkend warm Karachi,

Serge